Bu sabah aldığım ilk haber Müzeyyen Senar’ın vefatıydı.

Yürümeye yeni yeni başladığım zamanların birinde evde birçok misafir toplanmış siyaset konuşuyormuş. Sağcısı solcusu bizim ailede karışık bir siyasi ortam hüküm sürdüğünden hiçbir şey anlamadığım konuşmaların ortasında kendimi bir kavgayı izlerken bulmuşum. Annem sessizce bir köşede beni izliyormuş. Yalpalayarak salonun ortasına geçip birden bağırmışım “Atatürk kim?!!”

Babam bana bir Atatürk resmi hediye etmişti. Babalar kızlarının ilk kahramanıdır ama Atatürk babamın da kahramanı olduğu için Superman gibiydi benim için. Odama astığım ilk poster onun resmiydi. Hem çok yakışıklıydı, hem dedeme benziyordu, hem de harika işler yapmıştı. O ülkeyi kurtarma kısımları benim için çok önemli değildi. Derslerde gözlerimi dolduran onun hayatıydı. Babasını kaybediyordu. Annesinden ayrı düşüyordu. Çok zeki planlar yapıyordu. Çocukları çok seviyordu. Bir de çok güzel şarkılar dinliyordu.

Siyasetle hiçbir ilgim yoktu ama Atatürk’e ayrı bir düşkünlüğüm vardı. Babamın bir başka hediyesi Atatürk’ün sevdiği şarkılardan oluşan bir cdydi. O cdyi hatmetmiştim. Müziğe büyük bir ilgim vardı ama o eline tarak alıp şarkı söyleyenlerden değildim. Gözlerimi kapatıp Atatürk’e o şarkıları söylediğimi hayal ederdim. Kendi kendime duygulanıp ağlardım sonra. Ananem doğduktan birkaç yıl sonra Atatürk ölmüş diye ananemi kıskanırdım.

Bir gün onun sevdiği şarkıları onun karşısında söyleyen bir kadın olduğunu öğrendim. Üstelik ilkokulda hasta sesimle söylediğim ve koroya seçilmemi sağlayan Vardar Ovası’nı benden çok daha güzel söylüyordu. O da Bursalı’ydı. O kadını hiç kıskanmadım. Sonuçta biri Atatürk’e güzel şarkılar söylemişti ve önemli olan buydu. Hem bir gün belki ben de Ona şarkı söylerdim.

Bu sabah Müzeyyen Senar’ın öldüğünü öğrendiğimde çok üzüldüm. Ben Atatürk’e şarkı söyleyemedim ama Müzeyyen Senar’a şarkı söyleyebilmeyi çok isterdim. Bir de Ona sarılmayı. Bu denli eşsiz olduğu için ellerini öpmeyi. Bir de Atatürk’e şarkı söylediği için teşekkür etmeyi.

Huzur içinde uyu Müzeyyen Senar. Atatürk’e şarkı söyle. Belki bir gün beraber söyleriz.