Güney şehirlerinde yaşayan Aksel, bulduğu beyaz bir baykuş ile ruhani bir arkadaşlık yapmaya başlar. Kuzeye doğru yaptıkları yolculuk bir ormanda, bir baykuşlar diyarında ve Anja adlı bir balinanın sırtında sürer. Bir de bu tanışmayı sağlayan tren makinisti Arve var. 123’ün ilk 3 albümleri bu hikayeyi anlatıyordu. Onlar etkileyici müzikleriyle hayallerine devam ederken, ben de hikayeleri konuşmak istedim.

Bir baykuş, bir balina ve bir tren makinisti… Bu hikaye nasıl doğdu? Ya da aksine bu ruhani yolculuk mu sizi bir araya getirdi?
Hikaye yüzünden biraraya gelmedik elbet, birlikte müzik yapmaya başladıktan çok sonra doğdu hikaye. Kitaplı bir albüm yapma konusundaki ilhamı Netame’siyle Deniz Cuylan vermişti evvela. Baykuş, bir eski bir çantanın üzerinden göz kırptı girdi hikayeye, balina Jack Irons’un Yield’da çaldığı davulun kaplamalarında vardı, aslen sadece bir tren makinisti olmayan, ormanın efendisi olan Arve ise ismini Norveç’li bir trompetçinin isminden alıyor. Balina olan Anja ve O’na ulaşmaya çalışan çocuk Aksel de aslen Norveç’li bir müzisyen ve yazar olan Ketil Björnstad’ın bir kitabından fırladılar.

Yarattığımız dünyanın, yaşadığımız hikayelerin bir nefesi midir müzik? Siz nasıl anlamlandırıyorsunuz müziği?
Yarattığımız dünyanın bir film olduğunu varsayarsak müzik bunun sesidir. Müzik bizim için artık organize ses olmaktan çıkıp organize suça döndü.

Onları ilk çaldığınızda nasıl hissediyorsunuz?
Nasıl hissettiğimizden çok ne hissettiğimiz ve hissettiğimiz şeyi ne yoğunlukta hissettiğimiz önemli. Bir müziğin doğaçlamayla doğan ilk icrası bazı kıpırtılar, çarpıntılar ve heyecanlar yaratıyorsa aklımızda kalıyor, yoksa uçup gidiyor.

Ayrılık, hikayeleri nasıl etkiliyor? Doldurulmayan boşluklar var mı içinizde? Yoksa daha çok birikiyor musunuz birlikte?
Ayrılık olunca ölüm gibi bir şey oluyor ama kimse ölmüyor. An’da acıyan ama uzun vadede anlaşılabilen bir duygu bir şeyden / kimseden ayrılmak. Ve öldürmeyen şey güçlendiriyor.

En çok ne yakışıyor sizin hikayenize? Olmazsa olmazınız nedir hayatta?
Aksel, Arve ve Anja’nın, üçünün birden, yapayalnız olmaları ve aslında tam olarak hiç kesişememeleri, birbirlerini bulmalarından çok birbirlerini aramalarının cazibesi hikayenin merkezi bence. Olmazsa olmazımız yok.

Neyi sevmezsiniz başka hikayelerde? Ne uzaklaştırır sizi başkalarından?
İki satır arasında, aniden, ölmesini birinin. Bir gün, yıllardır çok iyi tanıdığını sandığın biri bile, öyle ansızın, samimiyetsiz bir şey yapar, uzak ve yabancı kokar, sen de uzaklaşır gidersin.

Karanlık bir hikaye nasıl aydınlanabilir? Kendimiz mi başka biri mi yakmalı ışığı?
Bilmem. Kim yakıyorsa yaksın ışığı. Yazının içindeki esrar gitmesin yeter.

Başka hayatlara dokunuyor müziğiniz. Ne sağlasın, ne değiştirsin istersiniz onların hikayelerinde?
Bir keresinde iki denizci ile Aksel albümü üzerine söyleşi yapmıştık, komutanlarının emri üzerine gelip bizi bulmuşlar. Savaş gemisindeki en huzurlu şeyleri bizim müziğimizmiş. Düşünsenenize korkunç gürültülü bir makine dairesinin üzerindeki bir kamarada Aksel çalıyor tüm dinginliğiyle. Bir şey değiştirir mi önemi yok, belki biraz iyi gelebilir, belki biraz üzebilir ama sonunda müzik bu biter.

Hikayenin kahramanları yalnızken nasıldır? Mesela ne söylersiniz aynadaki yüzünüze?
Yalnızlık ihtisas alanları bu karakterlerin. İyi bilirler kendilerine yetmeyi. Bilemediklerinde çıkar gezerler başka yüzler görebilmek için. Başka yüzlerde kendilerine benzeyen şeyleri ararlar. Aynaya bakıp ta sorulabilecek tek iyi sorudur: Kimsin sen?

Mutlu musunuz kendi hikayenizde?
Her gün yeni bir gün.

Nasıl bitsin istersiniz hikayenin sonu?
Bitmesin diye B ile başlayan üç karakter daha doğdu: Bad, Brad ve Bard. Bu dünyadaki zamanımız yettikçe bu üçlemelere devam ederiz diye hayal ettik. Kısmet.

Bir kereliğine mümkün olsa, kendi yaşamınızdan farklı nasıl bir hikayede olmak isterdiniz?
Elektriğin olmadığı bir dönemde, elimizde mumlar ve şarap kadehleri, soğuk bir meyhanede, dostlarla, gelecekte bir gün bütün dünyayı birbirine bağlayacak ya da bütün dünyayı birbirinden ayıracak olan şeyin ne olabileceğini tartışıyoruz mesela.

*Röportaj 10sayfa dergisi Aralık sayısında yayınlanmıştır.